Beatyfikacja lidzbarskich bohaterek

Siostra Maria Aniceta rozpoczęła swoją służbę w 1934 roku w Lidzbarku Warmińskim. Należała do Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny, które pełniło różnorodne zadania związane z posługą religijną i społeczną. Siostra Aniceta cechowała się radosnym usposobieniem i odwagą. Pracowała jako pielęgniarka, opiekując się osobami potrzebującymi. Jej działalność religijna przypadała na bardzo trudny okres narastającej nienawiści i prześladowań, której celem było zastraszenie i wywołanie chaosu w społecznościach katolickich oraz wśród osób należących do zgromadzeń zakonnych. Reakcją na te wydarzenia były często aresztowania oraz ograniczenia w działalności społecznej i religijnej dla tych, którzy sprzeciwiali się nazistowskiemu reżimowi.

31 stycznia 1945 roku do Lidzbarka Warmińskiego wtargnęły oddziały Armii Czerwonej. W mieście znajdowało się sporo uciekinierów z różnych stron Warmii, w tym siostry z domu w Barczewie, które otrzymały schronienie w klasztorze. Wieczorem, 2 lutego żołnierze zajęli pomieszczenia klasztoru niszcząc mienie, znęcając się nad ludnością i siostrami zakonnymi. Siostra Aniceta broniła się wraz ze wspólnotą przed gwałtem agresywnych żołnierzy. Podczas szarpaniny, gdy odmówiła pójścia z jednym z nich, została postrzelona w brzuch i zmarła chwilę później na rękach siostry Gebhardy.

Siostra Maria Gebharda Schröter  urodziła się w pobliskim Karszewie jako córka Mikołaja i Anny.
W 1914 roku rozpoczęła nowicjat i otrzymała imię Gebharda. W 1921 roku złożyła śluby wieczyste.
W 1918 roku została skierowana do pracy w klasztorze w Lidzbarku Warmińskim. Trafiła do Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny, które prowadziło wówczas szpital, hospicjum, pensjonat dla dziewcząt i dom dla osób starszych. Najdłużej pracowała w pensjonacie dla dziewcząt, jednak władze nazistowskie nakazały jego zamknięcie w 1937 roku. Następnie pracowała jako kucharka, a potem i przełożona w domu dla starszych pań, który powstał w miejscu pensjonatu dla dziewcząt. Siostra Gebharda zginęła z rąk tego samego żołnierza, który zastrzelił Siostrę Marię Aniceta. Trafił ją prosto w serce.

Siostra Maria Sabinella Angrick  w 1926 roku została skierowana do Lidzbarka Warmińskiego. Przez wiele lat kierowała wspólnotą i placówkami prowadzonymi przez zgromadzenie w Lidzbarku Warmińskim.
Ona również, 2 lutego 1945 roku stała się ofiarą żołnierzy Armii Czerwonej. Jako przełożona była świadkiem zastrzelenia s. Anicety i s. Gebhardy, za które czuła odpowiedzialność. Gdy osunęła się na krzesło, inny z agresorów strzelił do niej trafiając w aortę szyjną.

Następnego dnia ciała zamordowanych sióstr wyniesiono na podwórze i położono pod werandą budynku klasztornego i próbowano uzyskać pozwolenie na ich pochówek w kwaterze sióstr na miejscowym cmentarzu. Pozwolenia nie otrzymano. Pozostałe siostry katarzynki opuściły klasztor i wróciły do niego w czerwcu 1945 roku. Nie ma naocznego świadka, co stało się z ciałami trzech sióstr z Lidzbarka Warmińskiego.